تصاویر بالا قسمتی از ویرانه های فلسطین در حملات رژیم صهیونیستی را نشان می دهد.
این ها مناطقی است که پس از چندین روز فلسطینیان اجازه ی ورود به این مناطق را پیدا کرده اند برای پیدا کردن جسد های عزیزانشان.
این عکس ها تنها ذره ای از اقیانوس غم مردم فلسطین و قسمت کوچکی از حملات این وحشیان به فلسین است.
چرا که مثلا از طریق عکس نمی توان آلودگی یک منطقه به مواد شیمیایی را نشان داد همانطوری که نمی شود غم و غصه ی یک مادر که فرزندان خود را از دست داده نشان داد.
در وجود این وحشیان ذره ای انسانیت نیست و این ها(آمریکا و اسرائیل)دقیقا مصداق این آیه ی شریفه ی قرآن هستند که میفرماید: {اولئک کالانعام بل هم ازل} چرا که چارپایان هم اینگونه به همنوع خود حمله نمی کنند.
حال آیا با وجود این حملات گسترده به فلسطین ، آیا روح انسان دوستی و روح همنوع دوستی ما به ما اجازه می دهد که در راهپیمایی روز قدس شرکت نکنیم؟؟
چه طور در ۸ سال دفاع مقدس ما توقع داشتیم تا صلیب سرخ و مجامع بین المللی و مردم و .... کاری برای ما انجام دهند ولی.....
آیا سکوت در برابر این حملات جایز است؟
به قول یکی از مهمانان برنامه ی ماه عسل : به قول من انسایت در این حدیث مولا امیر المومنین است که میفرمایند:{هرچه برای خود میپسندی برای دیگران هم بپسند.}
همانطور که اون موقع میخواستیم کشورمون از شر دشمن نجات یابد همین حس را بلکه بسیار قوی تر در وجود مردم فلسطین است.
آیا ما که شیعه ی مولا امیرالمومنین هستیم بر اساس این حدیث نباید از مردم فلسطین حمایت کنیم همانگونه که اون زمان میخواستیم مردم از ما حمایت کنند؟؟؟؟
آیا یک حضور یکی دو ساعته در راهپیمایی شاخ غول شکستن است؟
نه نه به خدا که اگر در راهپیمایی روز قدس شرکت نکنیم از امت رسول خدا نیستیم چرا که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:
{هرکس صدای مظلومی را بشنود و او را یاری نکند از من نیست.}
کمی با خود فکر کنیم چرا رسول خدا کمک به مظلوم را مقابل شفاعت کردن و نکردن قرار داده اند؟
فکر کنیم از ما نیست یعنی چه؟آیا غیر از این معنی را میدهد که شفاعت ما به او نمیرسد؟؟
مایی که اگر امید به بهشت رفتن داته باشیم فقط و فقط از طریق همین شفاعت اهل بیت است.
شاید بعضی ها بگویند:با حضور من یک نفر نه اسرائیل سرنگون میشه نه فلسطین پیروز پس چرا شرکت کنم؟
در جواب اینگونه افراد باید گفت :
اولا قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.
درثانی لطفا انقدر بچگانه فکر نکنیم.این حرف های بچگانه را کنار بگذاریم.
این گونه حرف ها فتنه ی شیطان است.و با این حرف ها فقط خود را تبرئه میکنیم.
این حرف های 100من یک غازی که برای توجیه عدم حمایت خود از فلسطین می زنیم را رها کنیم.
درست است که با حضور ۱ نفر در راهپیمایی نه اسرائیل سرنگون میشود نه فلسطین پیروز.
حتی با حضور همه ی هفتاد و پنج - شش میلیون جمعیت ایران و حتی کشورهای اسلامی نیز اسرائیل سرنگون نخواهد شد.
ولی حضور ما باعث اتحاد مسلمانان خواهد شد که این اتحاد باعث سرنگونی دشمن میشود.
در ضمن هر کس موظف است به وظیفه ی خود عمل کند و کاری به کار دیگران نداشته باشد.
-ما که دم از رهبری و لایت فقیه می زنیم موظفیم که فرمان امام راحل رحمه الله علیه را اطاعت کنیم.
-ما که خود را شیعه ی آقا امیرالمومنین می دانیم موظفیم که آنچه برای خود میپسندیم برای دیگران هم بپسندیم.
ما که روزی ۳ الی ۶ بار فقط در اذان و اقامه محمد صلی الله علیه و آله وسلم را رسول الله میدانیم موظفیم که به فریاد و ناله ی مظلوم در هر کجای عالم لبیک گوییم و او را یاری کنیم.
ما که رئیس مکتب خود را امام جعفر صادق علیه السلام میدانیم موظفیم که زینت اماممان باشیم نه مایه ی سرافکندگی ایشان.{کونوا لنا زینا و لا تکونوا علینا شینا}
ما که خدایمان را خدای یگانه میدانیم و روزانه ده ها بار این امر را شهادت می دهیم موظفیم که برادرانمان را یاری کنیم همانگونه که برادر دست برادر را در مواقع سختی میگیرد.{انماالمومنون اخوه}
خب حالا که ما این عقاید را داریم زشت نیست که برادران و خواهرانمان در غزه و کرانه ی باختری مورد هجوم حمله ی دشمنان قسم خورده ی اسلام قرار گیرند و ما که اعتقادمان این است که با هم برادریم محل نگذاریم و سکوت کنیم؟
آیا این سکوت ما موجب سرافکندگی اهل بیت علیهم السلام نیست؟
آیا این شیئه ی انسانیت است؟
آیا این چیزی است که برای خود می پسندیم؟
آیا این است آموزه های پیامبر و ائمه علیهم السلام؟
آیا حمایت از مظلوم انقدر سخت است؟(آن هم فقط شرکت در راهپیمایی)
ما که از نعمت هایی چون استقلا ل و آزادی ، رهبری و .... برخورداریم ، ماکه در خانمان با آسایش در کنار زن و فرزند می خوابیم ، ماکه ......
چگونه میتوانیم به فلسطینیان بیچاره که در چادر شب را صبح می کنند ، از سر و صدا خواب و آسایش ندارند ، در زمستان از شدت سرما سنکوب می کنند و در گرما شر شر عرق میریزند ، مردمی که نه بهداشتی دارند نه دارو و درمانی ، بندگان خدایی که کف بیمارستان درمان میشوند چون بیمارستان ها تخت خالی ندارد ، مردمی که خون عزیزانشان جلوی چشمانشان ریخته می شود ، کسانی که با سر پنجه ی خود خاک را میکنند تا جسد عزیزانشان را پیدا کنند بعد با دست خود عزیزانشان را دفن میکنند و حتی نمیتوانند برای آنان سنگ قبری بگذارند ، حتی بعضی ها نمی دانند عزیزانشان کجا دفن شده اند ، با این همه مصیبت حتی نمیتوانند یک شب برای شادی روح عزیزشان مجلس بگیرند و فک و فامیل را دعوت کنند (در صورتی که ما اگر عزیزی را از دست دهیم حداقل تا ۷ روز مهمانی میدهیم و بعدش چله و سال و ....) کم محلی کنیم؟چگونه میشود موارد بالا را دید و باز هم سکوت کرد؟
آیا ماهم نژادپرست هستیم؟آیا ما هم .....
چرا باید فقط خودمان را ببینیم . دیگران را نبینیم؟
سرتان را درد نیارم.ولی اگر اندکی با خود فکر کنیم و تصاوی و اخبار صدا و سیما را دنبال کنیم(نه اخبار ماهواره را)کنار هم بگذاریم فکر نکنم به خاطر حس انسان دوستی که داریم دیگر راهپیمایی روز قدسمان ترک شود.بلکه هر طور شده تلاش میکنیم تابه آنها را کمک کنیم.یا از طریق هلال احمر یا ارگان های دیگر.
من حرف دلم را زدم.خواهش می کنم شما هم حرف دلتان را بزنید.
منتظرم.
التماس دعا ی آزادی کردم غزه
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
